📖" Hiç kimse doğuştan iyi ebeveyn değildir , ancak pek çoğumuz zamanla iyi birer anne baba olabilir , kendimizi geliştirebilir , daha da iyiye gidebiliriz. İyi ebeveynlik deneyim , cesaret ve kendini iyi tanımayı gerektirir. "
📚Anne Baba Sihri , şimdiye kadar en hızlı okuduğum ebeveyn kitabı oldu. Genel olarak , #ebeveynkitapları nı okumakta zorlanan biriyseniz bu kitabı çok seveceksiniz. 😊 Çünkü dizgisi ve baskısı nedeniyle hem çok kolay okunuyor hem de içerik olarak faydalı ve pratik. Yabancı bir yazar tarafından kaleme alınmış olmasına karşın yaklaşım bizim kültürümüze de çok uygun. 👍
Öneriler ve kitabın dili de oldukça samimi. Çok severek okudum ve birçok sayfanın altını çizdim , notlar aldım. Özellikle kitabın "Sınırlar ve Sonuçlar" kısmı favorim oldu. Kitabımız etkili bir ebeveyn olabilmemiz için gereken 7 adımdan söz ediyor. Bunlar ; çocuklarla duygusal olarak bağ kurmak , çocuğun duygularını tanımayı öğrenmesine yardımcı olmak , çocukları gerektiği yerde serbest bırakmak ( gözet ama özgürlüklerine saygı göster şeklinde ) , duygularının farkında olmaları için onlara yardımcı olmak , eşimizle ilişkimizi (dolayısıyla ailemizi korumak ) , gerektiği yerde sınır koymak ( Ceza hiçbir işe yaramaz. Boş tehditler güvenirliğinizi azaltır. 🙋🏻♀️) ve kendi otomatik davranış kalıplarımızı tanımak. ( Çocukluktaki davranışlarımızı , tepkilerimizi yansıtıyor olabilir miyiz bazı durumlarda ? ) .
Çocuğumuzu azarlamak yerine avutmamızın önemi üzerinde duruyor kitabımız bir de. Bu çocuğumuzun bize güvenmesi için çok gerekli , aksi halde ergenlik yıllarında büyük iletişim engelleri ile karşılaşabiliriz. Çocuğumuza ait olma duygusunu hissettirmeliyiz. Çocuğumuz duygularını anlayabilmek için bize ihtiyaç duyuyor. Kitapta her bölümün sonunda ilgili yaş grubuna yönelik bilgi listeleri var. Çok işlevsel bunlar. 👍 Örneğin diyor ki , 1-3 yaş arasındaki öfke krizleri size tepki değil , gelişimin bir evresidir. Kişisel algılamayın demek isteniyor ☺️ yine. 😇
Kriz anlarında ne yapacağız peki ?
Kitabımız özetleş şunlarısöylüyor özetle... Önce duyguyu saptıyoruz , bir sebebi vardır mutlaka bu davranışın arkasında diye düşünüyoruz , çocuğun duygusunu anlayıp bunu çocuğa söylüyoruz :" Kızdın mı ? Öfkelendin mi ? vs " , o anda takılı kalmayıp ileriliyoruz yani dikkatini başka bir yöne çekiyoruz. " Şu meseleye çok kızdın değil mi ? Seni anlıyorum. Ama haydi gel , mutfağa gidelim ve şunu yapalım. " Yaşanan bu durumu konuşmak için biraz bekliyoruz tabii, çünkü yoğun duygular içinde olan çocuklarla o an konuşmak hiçbir işe yaramıyor. O yüzden öfkeli ya da üzgün olmadıkları bir anı bekliyoruz. Sakinleştiğinde onunla durum hakkında konuşuyoruz. Öfkenince bağırıp çağırmanın , tekmeler atmanın vs iyi bir şey olmadığını yumuşak bir dille anlatıyoruz. Onu bu kadar kendinden geçiren şeyin ne olduğunu öğrenmeye çalışıyoruz ve bu sohbet sırasında. 👍 Çok , çok tavsiye ederim. Bence çok seveceksiniz kitabı. 📚Okuduktan sonra yorumlarınızı bekliyorum.
Hiç yorum yok