Uyku Eğitimi Gerekli Mi ?

Hamileyken bu konu ile ilgili araştırma yapmıştım. Okuduğum kitaplar da oldu. Etraftan da " ne kadar uykusuz kalacağımla ilgili " yorumlar duyunca , nasıl bir yol izlemem gerekecek diye düşünüyordum . Oğlum şimdi 6 aylık oldu ve söylenildiği kadar abartılacak bir durum olmadığını söyleyebilirim.

İlk zamanlar bebeğin sık uyandığı doğru . Gece dahil 2 saatte bir emzirmek gerekiyor. Dolayısıyla bebek uyuyunca uyumak çok mantıklı  , yoksa uykusuzluk yorucu olabilir. Hem bu şekilde bir nevi emzirme kampı da yapmış oluyoruz. Ev işleri bekleyebilir. Mümkünse sizin yerinize başkası yapsın , siz sadece bebeğinizle ilgilenin. Ben bu bakımdan şanslıydım , eşim evde olduğu için yemeklerle o ilgilendi , ben de oğlumuzla rahat rahat ilgilenebildim. Can 4.trimesterda 7 / 24 kucakta olmak istiyordu. Bu yüzden yatağımda çok az uyuyabildim , hep koltuktaydık . Salondaki ikili koltuk neredeyse ilk 2 ay yaşam alanımız oldu.

İlk 11 gün annem yanımdaydı . 12. günden itibaren tek bakmaya başladım. Bebekle yalnız kalınca , anne kuvveti mi geliyor bilmiyorum ; ama insanın kendine güveninin geldiği kesin . Bebeğinize sizden daha iyi kimse bakamaz .

Kısa süre içerisinde her konuda uzmanlaşacak seviyeye geliniyor. Bir süre sonra yeni düzene uyum da sağlanıyor. Daha önce bebek bakımı ile ilgili hiçbir tecrübeniz olmasa bile...

Moro refleksinden dolayı bebek ilk 3 aylık dönemde yatağına yatırılırken , düşüyormuş gibi hissettiğinden , aniden uyanabiliyor. Bizde durum böyleydi. Refleksimiz çok güçlüydü. Zamanla kayboluyor ve anne de bir oh çekiyor. Sıkıntılı bir durum çünkü... Bebeği emzirdiniz , meme emerken uykuya daldı . Uyandırmamak için memede biraz daha beklettiniz . Artık beşiğine yatırayım diye hamle yaparken , uyanan bir minik :)  O sırada uykusunu da alan miniğiniz , aynı döngünün içerisine yeniden giriyor. Can'ı ne kadar yavaş hareketlerle beşiğe bırakmaya çalışsam da uyanıyordu. Bebeklerin Rem uyku süresi biz yetişkinlerinkinden biraz daha farklı , kısa sürede uyanmalarının nedeni de bu. 

Bebek büyüdükçe gece uykularının süreleri uzamaya başlıyor. 3.ayın sonunda her şeyin daha kolaylaşacağını söyleyebilirim.

 İlk haftalarda yatakta oğlum kucağımda da uyuduk birkaç kez. Bir şey olur mu diye çok endişeleniyordum ( uyku hali ) ; ama mumyalanmış gibi hangi şekilde uykuya dalmışsam o şekilde uyanıyordum. Kendimce güvenlikli olsun diye yanlara yastıkla destek yapıyordum.Kolum yastığın üzerinde , oğlum da kolumun üzerinde hiçbir problem yaşamadan uyuyorduk . Bu şekilde uyuyunca emzirme pozisyonunu almak bana zor geldiği için , sonradan salondaki ikili koltuğa geçtik . 2.ay içerisinde yatak odasında yan yana uyumaya başladık. Aramızda mesafe olduğu için hiçbir sakıncası yoktu . Babamız da bize kolaylık olması açısından salona taşındı. Aynı yatakta uyuyunca emzirmek çok kolaylaşıyor . Gece bebek uyanınca hemen emzirebiliyorsunuz. Can , sonbaharın sonunda hava kışa merhaba derken doğdu. Dolayısıyla gece sıcacık yataktan çıkıp başka odaya gitmek , orada emzirmek yeniden yatağa dönmek ve bunu sık sık yapmak çok zor olacağından bu şekilde uyumak bana daha mantıklı geldi. 3.ayın sonlarına doğru oğlumu beşiğinde yatırmaya başladım. Park yatağı odamıza kurduk ve şu an yatağımıza bitişik şekilde duruyor. Gece emzirmeleri ikimiz açısından da kolay oluyor. Uyanınca sesine hemen uyanıyorum ve kolayca alıp emziriyorum.

Uyku Eğitimi ile ilgili çeşitli yaklaşımlar var. Bunlardan en bilineni Ferber Yöntemi ki bana çok uzak bir seçenek. Bebeğin kendi kendisinin uyumasını sağlamak için kullanılıyor. Bebeği beşiğine koyuyorsunuz. Ağlarsa konuşmadan sakinleştiriyorsunuz, elini tutuyorsunuz , pış pış yapıyorsunuz, sakinleşince odadan çıkıyorsunuz , ağlamaya başlayınca ağlaması duracak mı diye biraz bekliyorsunuz. Ağlama kesilmezse yine yanına giderek sakinleştiriyorsunuz. Bu şekilde her gün ağlama süresi azalıyor ve bebek kendi kendine uyumayı öğreniyor.
Uygulayabilene bravo demek istiyorum. Bana acımasız bir yöntem gibi geliyor. Bu benim kişisel fikrim. Bebeğimi bilerek neden ağlatayım ? Öğrenilmiş Çaresizlik durumu ile bebek kendisi uyumayı öğreniyor bu yöntemle.  Bu yöntem uzun uyku için kullanılan bir yöntem. 0 - 1 yaş dönemi Güvene Karşı Güvensizlik olarak sınıflandırılıyor. Yani bebeğin ihtiyaçlarını zamanında karşılarsanız güven duymayı öğrenecek , aksi halde güvensizlik duygusu gelişecek ve insanlara şüphe ile yaklaşacak. Bana kalırsa Ferber Yöntemi olumsuz duyguyu yüksek ihtimalle açığa çıkarabilecek bir yöntem! Direkt eliyoruz :)

Harvey Karp ' ın Mahallenin En Mutlu Bebeğinin Uyku Kitabı adlı kitabını okumuştum. Onun önerdiği yöntem uygulanabilirlik açısından çok daha uygun. Bu yöntemde bir rutin belirliyorsunuz. Her akşam aynı saatte bu rutine bağlı kalıyorsunuz. Örneğin , banyo yapılması , pijamanın giyilmesi , hikaye okunması ya da ninni söylenmesi , emzirmek gibi... Neler yapacağınız ve hangi sıra ile yapacağınız tamamen size kalmış. Böylelikle bebek rutin uygulamayla uyumaya hazırlanıyor. Bizim rutinimiz şu şekilde , saat 7 gibi odaya çekiliyoruz. Biraz konuşma  , oyun ardından emzirme sonrası Can uykuya dalıyor. Gece emmek için genelde 2 - 3 kez uyanıyor.

Uyku Arkadaşı  , kullanılabilir. Bizim uyku arkadaşımız tavşan battaniyemiz. Bu arkadaş , sadece uyku zamanı ortaya çıkacak ; yalnızca buna dikkat ediyoruz. Bu şekilde klasik koşullama ile uyku ve oyuncak arasında bağlantı kuruluyor.

Bebeğinizin iyi uyumasını istiyorsanız gündüz de yeteri kadar uyumasına olanak sağlayın . Uyku uykunun mayasıdır. Gündüz uyursa gece uyumaz diyenlere kulaklarınızı tıkayın .




Devamını Oku »

Yeni Annelere Tavsiyem : "Anılarınızı Kayıt Altına Alın"

Bugün Emzirme Sanatı kitabını okurken bir şey fark ettim . Oğlumun doğumdan beri her gün fotoğraflarını çekiyorum ; ama birlikte olduğumuz çok az fotoğrafımız var!
Kitabı okurken bazı anılarımız aklıma geldi...

Can ilk 1,5 ay kadar hep  kucağımda uyuyordu.Yatağa yatırır yatırmaz uyanıyordu. Kendisi için en güvenli yer olan anne kucağında uyumayı tercih ediyordu. Ben de güvenlik nedeniyle yataktan ziyade koltukta yarı oturur pozisyonda, sağıma ve soluma yastıklarla destek yaparak Can kucağımda uyuyordum. Salondaki koltuğu her akşam bu şekilde düzenliyordum. O koltuk neredeyse 7/24 vakit geçirdiğimiz yer olmuştu. Can biraz büyüyüp benden bağımsız uyumaya başlayana kadar da bu durum bu şekilde devam etti.Şimdi bunu yazıyorum ; ama o anlara dair fotoğrafımız yok...Gerçekten üzüldüm bunu fark edince... Sadece bu da değil , anne - oğul çok az fotoğrafımız var! O zamanları neden fotoğraflamamışız diye düşündüm. Sanırım yorgunluk ve uykusuzluktan aklımıza getirememişiz.

Blog açmamın nedenlerinden biri de buydu. Anıları not etmek , unutmamak için . Emin olun , unutuluyor. Bu yüzden siz siz olun  , bebeğinizin rutinlerini kayıt altına alın , o anlar geri gelmiyor çünkü. 

Aklımda bu düşünceler varken ,  bu akşam Can ' ı emzirirken uzun uzun baktım ona. Görsel fotoğrafını çekmeye çalıştım. O kadar hızla büyüyorlar ki...




Devamını Oku »

Son Yorumlar