Bebek uyuyunca zamanla yarışan zaman savaşçıları var mı aramızda ? Ben ilk el kaldıran olabilir miyim ?
Oğlum uyuduğunda ( gündüz uykusu ) ev işlerini yetiştirmek için işleri o kadar hızlı yapmaya çalışıyorum ki bazen kendimi robot gibi hissediyorum. Evet , annelik bazen insana kendisini robot gibi hissettirmeyi gerektirir !? Gerektirir mi ? Kesinlikle , evet !
Yemekleri yapmak , mutfağı toplamak , bulaşık makinesini boşaltmak , dağılan odaları toplamak ( ki genelde tüm odalar dağınıktır ) , kuruyan çamaşırları katlamak ( itiraf ediyorum ütü yapmıyorum ) , yeni çamaşırları asmak ... Banyo falan da yapılacaksa birkaç başka ıvır zıvır iş varsa zaten hiç şans yok ... Kendine zaman ayırmak mı ! Şaka mı yapıyorsun :! Şansım varsa oğlum uyanmadan kendime ayırabileceğim birkaç dakika kalıyor. Sürekli bir hayal içerisindeyim aslında. Tüm işleri bitireceğim. Sonra kitap okuyacağım.Sosyal medya hesaplarımla ilgileneceğim. Uzun zamandır izleyemediğim dizimi izleyeceğim. Dinleneceğim. Belki kişisel bakım yapacağım...Nerede... Birini bile yaparsam kendimi şanslı hissediyorum.
Son zamanlarda şöyle bir yöntem geliştirdim. Hedef belirleyip zaman tutuyorum.Şu kadar dakikada şunları şunları bitireceğim , şunları yapacağım diye. Hedefi tutturmak için de daha çabuk bitirmeye çalışıyorum. Biraz işe yarıyor sanki . İşte anne olunca insan böyle acayip şeylere sarıyor !
Anne kişisi bazen çıldırma noktasına gelebiliyor . Benim çıldırma kotam kendime zaman ayıramazsam doluyor.
Çocuğuna yardım almadan bakan tüm anne kişileri önünde saygıyla eğilin ey insanlar . Bir itiraf daha edeyim mi ? Annesi ile aynı şehirde yaşayan anneleri çok kıskanıyorum. Bebeği / çocuğu bırakacak güvenilecek birileri olan herkesi şeklinde de genişletebilirim bunu ! Elimde değil !
İşte böyle 🙈
Hiç yorum yok