Kitabı okurken bazı anılarımız aklıma geldi...
Can ilk 1,5 ay kadar hep kucağımda uyuyordu.Yatağa yatırır yatırmaz uyanıyordu. Kendisi için en güvenli yer olan anne kucağında uyumayı tercih ediyordu. Ben de güvenlik nedeniyle yataktan ziyade koltukta yarı oturur pozisyonda, sağıma ve soluma yastıklarla destek yaparak Can kucağımda uyuyordum. Salondaki koltuğu her akşam bu şekilde düzenliyordum. O koltuk neredeyse 7/24 vakit geçirdiğimiz yer olmuştu. Can biraz büyüyüp benden bağımsız uyumaya başlayana kadar da bu durum bu şekilde devam etti.Şimdi bunu yazıyorum ; ama o anlara dair fotoğrafımız yok...Gerçekten üzüldüm bunu fark edince... Sadece bu da değil , anne - oğul çok az fotoğrafımız var! O zamanları neden fotoğraflamamışız diye düşündüm. Sanırım yorgunluk ve uykusuzluktan aklımıza getirememişiz.
Blog açmamın nedenlerinden biri de buydu. Anıları not etmek , unutmamak için . Emin olun , unutuluyor. Bu yüzden siz siz olun , bebeğinizin rutinlerini kayıt altına alın , o anlar geri gelmiyor çünkü.
Aklımda bu düşünceler varken , bu akşam Can ' ı emzirirken uzun uzun baktım ona. Görsel fotoğrafını çekmeye çalıştım. O kadar hızla büyüyorlar ki...
Hiç yorum yok